วันจันทร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2554

c4d angry bird

วันอาทิตย์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2554

C4D vray test

ความสุขของผม

ง่วง...แต่ไม่อยากนอน...

เลยมานั่งพรรณาเขียนบันทึกภายในใจ

ที่อยากจะบอกกับทุกคนว่าทำไมไม่อยากนอน

สาม/สี่เดือนที่ผ่านมารู้สึกว่าชีวิตช่วงนี้ ตอนนี้

เหมือนขาดอะไรไป มันขาดพื้นที่ของชีวิต

ขาดเวลาส่วนตัว ขาดเวลาพักผ่อนหย่อนใจ

เวลาทั้งหมดมันกลายเป็นชีพจรลงเท้าไปหมดแล้ว



หลังจากที่ไม่ได้พักผ่อนมาหลายเสาร์ อาทิตย์

ต้องทำงานเจ็ดวัน เพราะต้องออกกองเดินทางไปต่างจังหวัด

ถ่ายทำสารคดี ชีพจรชีวีใกล้จะมอดม้วยมรณา

สุดแสนจะเหนื่อย เพลียกาย เพลียใจ เหมือนคนใกล้ตาย



แต่เมื่อใดที่รู้ว่าอาทิตย์ไหนหยุด มันเหมือนกับมีแรงบันดาลใจอะไรสักอย่าง

ให้เราตั้งหน้าตั้งตาคอยวันหยุด นับถอยหลังรอคอยความสุขกันเลยทีเดียว

ในใจนึกถึงแต่หมอนนุ่มๆ เตียงนุ่มๆ อากาศสบายๆมีลมพัดผ่านตลอดเวลา

ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่เรียกว่าบ้านของฉัน ฉันจะนอนทั้งวี่ทั้งวัน ไม่ออกไปไหน

ฉันจะฝันกลางวัน ฉันจะตื่นตอนบ่ายๆ ก็ไม่มีใครว่า...



เมื่อวันนั้นมาถึง...

เช้าวันอาทิตย์อันสดใส ตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า(ตื่นซะเช้าเชียวตื่นมาทำด๋อยอะไรกันนี่)

แต่มันช่างมีความสุขเสียยิ่งกะไร ไม่ต้องไปทำงาน งกๆเงิ่นๆเร่งกับเวลา

ไม่ต้องตื่นแปดโมงเช้า กลับบ้านสามทุ่ม

จากเสียงคิดในใจมาผสมผสานกับเสียงคิดในสมองปรองดองเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ส่งผ่านกล่องเสียง ลิ้นไก่น้อยๆสั่นระริก บวกกับลิ้นตวัดสิ่งนั้นออกมาเป็นคำพูดที่ว่า

"วันนี้กรูจะนอนกลางวันให้เต็มที่"...(สุขีจริงๆ)



จากหกโมงเช้า เข็มยาวของนาฬิกาหมุนไปเก้ารอบ

อ้าว นี่ สามโมงแล้วเหรอนี่ ทำไมยังไม่ล้มหัว ล้มตัว นอนฝันกลางวันอีก

บรรยากาศตอนนี้ชวนฝันมากๆ ยามแสงอาทิตย์สาดส่องเยื้องกลางหัว

แต่ไม่ร้อนมาก เหมือนฝนจะตก ฟ้าครึ้มๆ (ฮึ่มมม ตกมาล่ะก็ชิวแน่กรู)

เปลือกตาเริ่มอ่อนล้า เริ่มหนักเหมือนมีหินมาถ่วงไว้



ฟุ่บ...

หัวอันหนักอึ้ง(เหมือนคนอดนอนมาหลายวัน)

ล้มกระแทกกับหมอนนุ่มๆแสงแดดทออ่อนๆผ่านหน้าต่าง

ทำให้เห็นฝุ่นน้อยๆลอยขึ้นจากหมอนที่ถูกกระแทกอย่างจัง

อารมณ์ชวนฝันมาแล้วตาตี่ๆทั้งสองข้างค่อยๆพริ้มหลับ ริมฝีปากยิ้มอย่างมีความสุข

นี่ฉันไม่ได้เผชิญกับวิถีชีวิตแบบนี้มานานเท่าไรแล้วเนี่ย...



ผ่านไปสักพัก จิตใจเริ่มแตกแยก

เหมือนมีฝ่ายธรรมะและฝ่ายอธรรมเกิดขึ้นภายในใจของฉัน

ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าถ้าฉันนอนไป แล้วฉันตื่นมาอีกที

จากแสงอาทิตย์ที่สว่างจ้า สาดแสงทอประกาย กระทบตัวตึก

เกิดแสงระยิบระยับจับจิตในดวงใจจะกลายเป็นความมืด นั่นคือ

เวลาของวันจันทร์มันใกล้เข้ามาแล้ว(ฉันไม่ชอบวันจันทร์)



ยังมีอีกหลายอย่างที่ฉันอยากทำเช่นเดียวกับการอยากนอน

เล่นเกมส์ ดูหนัง เล่นเน็ต ดูทีวี เปิดโปรแกรมCinema4dที่ฉันชอบ

ขึ้นมาเล่น มาศึกษา ดูtutorialจากยูทูป /หา refดีๆเพื่อเป็นแรงบันดาลบาลใจ

ในการทำในสิ่งที่รัก ที่ชอบ ที่ฝันดั่งที่ใจต้องการจะปรารถนา





แล้วฉันก็ทำมัน...

ฝ่ายธรรมะ ฝ่ายอธรรมในใจฉัน ฉันไม่รู้ว่าฝ่ายใดแพ้ ฝ่ายใดชนะ

แต่ฉันรู้เพียงแต่ว่า.. ฉันทำวันๆหนึ่งให้เกิดประโยชน์

กับจิตใจ ที่เรียกว่าความสุขของฉัน...ความสุขของ Jikkolo GumGum





นี่คือที่มาที่ว่า

ง่วง...แต่ไม่อยากนอน

ทำให้ฉันต้องมานั่งพรรณาความรู้สึก ระบายอก ระบายใจ เหมือนน้ำจากเขื่อนทะลัก

ระบายออกมาจากประตูระบายน้ำด้วยความอัดอั้น

อย่างน้อยวันนี้ฉันก็มีอีกหนึ่งบทความ

ที่จะทำให้วันหนึ่งข้างหน้า ฉันจะย้อนกลับมาอ่านมันอีก

ในวันที่ฉัน ไม่อยากนอน...




วันจันทร์ที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2554

วันอังคารที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2554

วันจันทร์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2554